Verandering is de enige constante. Van rups naar vlinder, van dag naar nacht, van woord naar gedicht. Metamorfose is overal: in de natuur, in ons lichaam, in onze gedachten en in onze samenleving. Het is een transformatie die ons uitdaagt, verrast en inspireert. Poëzie is bij uitstek het genre dat deze veranderingen vangt, verwoordt en verbeeldt.
Verandering is niet alleen de motor van persoonlijke groei, maar ook de drijvende kracht achter maatschappelijke transformaties. In een wereld die continu in beweging is, worden we uitgedaagd om onze overtuigingen, systemen en relaties te herzien. Metamorfose raakt niet enkel ons individu, maar is verweven met de structuur van onze samenleving.
Poëzie fungeert als een krachtige spiegel voor sociale, politieke en culturele veranderingen, en biedt zowel de dichter als de lezer nieuwe perspectieven en denkwijzen. Gedichten reflecteren de tijd waarin ze zijn geschreven en laten zien hoe we als mensen met de wereld omgaan. Zo is poëzie een krachtig middel om de constante metamorfose van ons leven en de samenleving te begrijpen en te verwoorden.
We leven in een wereld waarin identiteiten verschuiven, grenzen vervagen en perspectieven zich voortdurend ontwikkelen. Metamorfose gaat niet alleen over groei, maar ook over de kracht om jezelf opnieuw uit te vinden. We zijn allemaal anders, en dat is onze grootste rijkdom. Gender, afkomst, ervaringen – alles wat ons vormt, verandert met ons mee. Poëzie biedt ruimte om deze zoektocht te verwoorden, om kwetsbaarheid om te zetten in kracht, om woorden te geven aan wat nog vorm moet krijgen.
Tijdens de Poëzieweek 2026 duiken we in de wereld van de metamorfose. We verkennen hoe dichters spelen met transformatie en hoe woorden zichzelf steeds opnieuw uitvinden. Laat je inspireren, experimenteer en vier de kracht van verandering!
Ellen Deckwitz in Olijven moet je leren lezen, 2016:
“De wereld waarnaar woorden verwijzen verandert met haar mee. Daarom zal de poëzie nooit mogen verdwijnen, want zij biedt een uniek ruimte om in te reflecteren en te bergrijpen. Prikkelende gedichten kunnen je denken verbreden.”
